Etappe 9 Hardenberg-Ommen afstand 21 km

Het heeft mij echt geholpen dat ik mijn treinkaartjes voor de dinsdag als de woensdag, maandag al had gekocht.
Want wanneer je je verkouden voelt zijn de ochtenden het minst. Ziek ben je niet.. een klein beetje lamlendig wel. Nu had ik ervoor kunnen kiezen om toch thuis te blijven,maar nee! Zonde van het GELD.
En thuis ga je dan toch maar rondhangen.

Snel mijn lunch klaar gemaakt voor vandaag.
Eerst goed ontbijten en hup de wandelschoenen weer aan. Opnieuw lopend naar het station van Assen.

Wederom de 9:14 trein.
Mijn boekje weer mee.. Hup in Zwolle weer naar de Albert Hein to Go,mijn cappuchino halen. Bijna mijn waterfles kwijt,maar iemand zag h'm vallen. Een liter water onderweg,daar red ik het tot nu toe prima mee.

En om 10:20 vertrek ik weer met de vechtdallijn richting Hardenberg.
Ja het zijn mooie treinen, 1 heel irritant dingetje dat de deuren heel veel lawaai maken bij het open gaan. Wat een rotgeluid is dat.

In Hardenberg eerst maar het beginpunt opgezocht van de wandeling. Dat verliep vlotjes. Via hele grote rode bloempotten loop ik het centrum van Hardenberg uit. Langs het water,met opnieuw mooi uitzicht op de stad.

En jawel, op een gegeven moment moet ik een fietspad op.. Maar nou ja zeg! Mijn weg wordt versperd,ze zijn er bezig met de bouw. En ik kan er echt niet langs. Ik heb 1 x in Grunn zo iets meegemaakt op het PieterPad, maar toen heeft het PieterPad zelf een omleiding gemaakt. Dat was er nu niet?. Ik moest maar richting Rheeze gaan.
Ik eerst maar op weg,in Rheeze kom ik wel dacht ik,maar de route van de bus is niet zo mooi.
Vervolgens goed het kaartje bestudeert een stukje door de woonwijk gelopen. Ik moet richting de fietstunnel die gaat onder de weg door volgens de kaart. Ik ben maar een stukje langs de grote weg gaan lopen en heb zo de fietstunnel gevonden. Toen kon ik het Pieter Pad gelukkig hervatten.

Veel Groen,lekker warm weer,veel bos..
Ja, Nederland mag er zijn.
Ik had vandaag op een woensdag veel mensen op het pad verwacht. Niks was minder waar. Er liepen twee mensen achter mij,de man met de rode jas. Meer heb ik niet van ze gezien!

In de bossen wel meer fietsers en mountainbikers gezien.
Ik had vele Sneeuwklokjes verwacht te zullen zien,maar die kwam ik pas in Ommen tegen.

Het was een mooie wandeling,maar wel zwaar. Mijn benen voelden als lood. Hoe zwaar kan een been nu zijn?. Wederom vele bankjes aangedaan. Maar toch voelt het goed,want ik weet dat ik de afstand aan kan. In Ommen kon ik zo weer op huis aan.. Vanaf Zwolle weer met een cappuchino de trein in..
Ommen heeft wel een heerlijk leuk sfeervol restaurant bij het station.. Die kan ik aanraden! Ik ben er eerder ooit al eens geweest.
Van die oude stationsgebouwtjes hebben ze nog op de vechtdallijn.

In Assen de bus gepakt naar huis. Te moe......!

Nog 4 etappes te gaan dan zit ik op de helft,van Nederland en heb ik mijn eerste boekje uitgelezen en gewandeld......